Ilkingda erur bugun, biroq indin yo‘q,
Indin g‘amini chekingda hech mazmun yo‘q,
O‘tkazki bu damni xush diling to xun yo‘q,
Kim mangu yashar? Jahonda bir ustun yo‘q…
Boq, tong yelidan gul etagi chok bo‘ladi,
Bulbul yetishib g‘unchaga quvnoq bo‘ladi.
Gul soyasida o‘tir, u qumga singsa,
Bizning-da vujud ertaga tuproq bo‘ladi…
Sensiz o‘qimoqdan necha mehrobda namoz,
Aytilsa xarobotda na xush sen bila roz!
Sensiz bari hech: avvalu oxirsan — O‘zing,
Xoh o‘tga uloqtir meni, xoh ayla navoz*.
- Navoz — siylash, mehribonlik qilish.